Μιράντα Βερούλη: «Δεσμεύομαι να συνεχίσω να τιμώ την ιπποσύνη μου»
Μιράντα Βερούλη: «Δεσμεύομαι να συνεχίσω να τιμώ την ιπποσύνη μου»
Free Sunday – Αφροδίτη Παπακαλού
12 Δεκεμβρίου 2018
Η Μιράντα Βερούλη με μακρόχρονη παρουσία στην ελληνική jazz και world σκηνή, τιμήθηκε πριν λίγες ημέρες για την προσφορά της στη διάδοση της βραζιλιάνικης μουσικής στην Ελλάδα και την πολιτιστική γέφυρα που έχει χτίσει μεταξύ των δύο χωρών, από το υπουργείο Εξωτερικών της Βραζιλίας με τη διάκριση του Ιππότη του Τάγματος του Ρίο Μπράνκο..
Free Sunday – Αφροδίτη Παπακαλού
12 Δεκεμβρίου 2018
Η Μιράντα Βερούλη με μακρόχρονη παρουσία στην ελληνική jazz και world σκηνή, τιμήθηκε πριν λίγες ημέρες για την προσφορά της στη διάδοση της βραζιλιάνικης μουσικής στην Ελλάδα και την πολιτιστική γέφυρα που έχει χτίσει μεταξύ των δύο χωρών, από το υπουργείο Εξωτερικών της Βραζιλίας με τη διάκριση του Ιππότη του Τάγματος του Ρίο Μπράνκο..
Πρόκειται για την ανώτατη διάκριση που απονέμει το κράτος της Βραζιλίας σε ξένους. Με αφορμή τη διάκρισή της και την κυκλοφορία του δίσκου της η Μιράντα Βερούλη μίλησε στο Freesunday.gr
Αρχικά, θα θέλαμε να μας πείτε πώς άρχισε το ταξίδι σας στη μουσική.
Γεννήθηκα σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική. Κάθε μέλος της οικογένειας άκουγε και τραγουδούσε με πάθος το αγαπημένο του είδος. Ο πατέρας μου ήταν ερασιτέχνης τενόρος και στη μαμά μου βρήκε το τέλειο ταίρι για ντουέτο στις οικογενειακές γιορτές, που πάντα περιελάμβαναν τραγούδι και χορό, ενώ η αδερφή μου η Ελισάβετ εκδήλωσε πολύ νωρίς την επιθυμία της να γίνει μουσικός. Ξεκίνησα τα πρώτα μαθήματα πιάνου και θεωρίας σε ηλικία 8 χρονών και η μουσική έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Αλλά επαγγελματικά ασχολήθηκα χάρη στη Βραζιλία.
Σε λίγες ημέρες θα παρουσιάσετε την πρώτη δισκογραφική σας δουλειά. Τι περιλαμβάνει;
Σαν στυλ κατατάσσεται στο ιδίωμα της «Brazilian Jazz» και περιέχει, τόσο covers γνωστών βραζιλιάνων συνθετών, σε καινούριες ενορχηστρώσεις, όσο και original τραγούδια δικά μου, καθώς και ένα τραγούδι σε σύνθεση του τρομπετίστα Ανδρέα Πολυζωγόπουλου και στίχο δικό μου. Ουσιαστικά, είναι το απόσταγμα της πορείας μου με την μπάντα μου «Desafinados» τα τελευταία 15 χρόνια, με τη συμμετοχή σπουδαίων Ελλήνων jazzmen, όπως ο Ανδρέας που ανέφερα ήδη, αλλά και ο Σπύρος Μάνεσης στο πιάνο, που με την αισθητική και την υψηλή Τέχνη τους χαρίζουν στο δίσκο υπέροχα ηχοχρώματα! Εξ´ ίσου σημαντική η συμβολή του Μάνου Αναγνωστόπουλου στο μπάσο και του Δημήτρη Κλωνή στα τύμπανα. Τέλος, σε ένα track συμμετέχει ο κορυφαίος Έλληνας κρουστός Πέτρος Κούρτης. Το cd θα κυκλοφορήσει από την εταιρία «Artway – Tεχνότροπον».
Η αγάπη για τη βραζιλιάνικη μουσική, πώς προέκυψε;
Στην εφηβεία ανακάλυψα τα μιούζικαλ του Hollywood, το swing και το American Popular Song. Σε μια συλλογή με τις μεγάλες επιτυχίες του Frank Sinatra, άκουσα για πρώτη φορά τον Antonio Carlos Jobim να τραγουδά ένα στίχο στα πορτογαλικά. Αυτό ήταν! Κεραυνοβόλος έρωτας! Η μελωδία του θέματος, η αρμονία στις χορδές της κλασικής κιθάρας, ο ήχος της βραζιλιάνικης γλώσσας, ο ρυθμός της Bossa Nova, με μάγεψαν!
Λίγα χρόνια αργότερα, μετά από ένα πτυχίο Φυσικής Αγωγής από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, σπουδάζοντας γραφικό σχέδιο στη Νέα Υόρκη και κάνοντας έρευνα για ένα πρότζεκτ για την σχολή, άρχισα να ακούω συνεχόμενα βραζιλιάνικη μουσική, αρχικά μπόσα νόβα και σάμπα, ύστερα τα πάντα και να μαθαίνω την υπέροχη ποιητική αυτή γλώσσα μέσα από τους στίχους των τραγουδιών. Παίρνοντας το πτυχίο μου από το Parsons School of Design, βρέθηκα στο Ρίο ντε Τζανέιρο να δουλεύω σαν γραφίστας, να μιλάω πορτογαλικά από την τρίτη ήδη εβδομάδα της παραμονής μου, να εξοικιώνομαι και να σαγηνεύμαι όλο και περισσότερο από τη βραζιλιάνικη κουλτούρα και στη συνέχεια, επιστρέφοντας στην Αθήνα, να τραγουδώ με την πρώτη βραζιλιάνικη μπάντα στην Ελλάδα, την Banda Som Brasil.
Ακολούθησαν πολυάριθμες συναυλίες και συνεργασίες, σπουδές και Δίπλωμα στο Jazz τραγούδι. Το 2003, δημιούργησα τη δική μου μπάντα, τους Desafinados, που αποτελείται από jazz μουσικούς και προσεγγίζει το βραζιλιάνικο ρεπερτόριο με αυτοσχεδιαστική διάθεση. Συνολικά, μια πορεία 22 χρόνων με επίκεντρο τη βραζιλιάνικη μουσική.
Πριν λίγες ημέρες, λάβατε την τιμητική διάκριση του Ιππότη του Τάγματος του Ρίο Μπράνκο από το υπουργείο Εξωτερικών της Βραζιλίας. Τα συναισθήματά σας;
Βαθιά συγκίνηση και υπερηφάνεια και ένα αίσθημα δικαίωσης, γιατί ομολογώ πως δεν ήταν πάντα εύκολο να ακολουθήσω τον δρόμο που διάλεξα, ως μια Ελληνίδα που επιθυμεί να τραγουδήσει σε μια ξένη γλώσσα και ένα είδος μουσικής άγνωστο στο ευρύ κοινό. Χρειάστηκε αγώνας και κόπος με μεγάλο προσωπικό κόστος για να καθιερωθεί το είδος, μέσα από αυτοδιοργανώσεις, όπως το Tinos Jazz Festival και για μια εποχή το Bacaro Jazz Club, όπου ήμουν συνιδιοκτήτρια και όπου στηρίξαμε με όλα μας τα μέσα την jazz σκηνή γενικότερα και την βραζιλιάνικη ειδικότερα. Χαίρομαι πολύ που αυτή η πορεία αναγνωρίστηκε και επιβραβεύτηκε και ευχαριστώ προσωπικά τον Πρέσβη, κύριο Σεζάριο Μελαντόνιο Νέτο που κίνησε τη διαδικασία, ώστε να μου αποδοθεί αυτή η τιμή, καθώς και τον Ακόλουθο επί των Πολιτιστικών, κύριο Λουίζ Εντουάρντο Πεντρόζο που το πρότεινε αρχικά. Ακόμα, αισθάνομαι πως αυτός ο τίτλος, εκτός από επιβράβευση για την μέχρι τώρα πορεία μου, φέρει και μια ευθύνη. Δεσμεύομαι λοιπόν να συνεχίσω να τιμώ την ιπποσύνη μου, υπηρετώντας την τέχνη μου με αληθινό πάθος και μέσα από βαθειά πίστη κι ελπίδα, ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει λίγο καλύτερος μέσω της – βραζιλιάνικης – μουσικής!
Ελλάδα και Βραζιλία: Πού συναντώνται;
Υπάρχει μεγάλη συνάφεια στον ψυχισμό και την έκφραση των δυο λαών, που έγκειται κατά τη γνώμη μου στις περιβαντολλογικές συνθήκες. Θερμό κλίμα ίσον θερμή καρδιά, εξωστρέφεια, κοινωνικότητα, κουλτούρα παραλίας και αντιμετώπιση των δεινών της ζωής με παρέα, τραγούδι και χορό! Υπάρχουν βέβαια και τεράστιες διάφορες, λόγω εντελώς διαφορετικών καταβολών των δύο πολιτισμών.
Κλείνοντας, τι περιλαμβάνουν τα επόμενα σχέδιά σας;
Αρχικά, προγραμματίζω συναυλίες στην Αθήνα αλλά και εκτός, για την προώθηση του «Onírico». Παράλληλα, έχω στα σκαριά τρία projects.
Το πρώτο που επιθυμώ να είναι η επόμενη δισκογραφική δουλειά μου, έχει τίτλο «Rio-Atenas» και πρόκειται για μια ιδέα που έχω εδώ και καιρό, να ενώσω μουσικά Ελλάδα και Βραζιλία, αποδίδοντας ελληνικά τραγούδια στα πορτογαλικά και αντίστροφα, σε βραζιλιάνικο μουσικά περιβάλλον και σε συνεργασία με τον καλό μου φίλο κι εξαιρετικό μουσικό, συνθέτη κι ενορχηστρωτή Πέτρο Κλαμπάνη. Η αρχή έγινε πέρσι στη Νέα Υόρκη, όπου ηχογραφήσαμε μια δίγλωσση εκδοχή του «Coração Vagabundo» τού Caetano Veloso, με το γκρουπ και σε ενορχήστρωση του Πέτρου και με τη συμμετοχή του θρυλικού Βραζιλιάνου τσελίστα (και συνεργάτη κορυφαίων ονομάτων της παγκόσμιας σκηνής) Jaques Mοrelenbaum και της Μούσας της bossa nova Paula Morelenbaum.
Το δεύτερο project γεννήθηκε από μια πρόταση που είχα από τον Γιάννη Λυμπερόπουλο, ιδιοκτήτη του ιστορικού Folie Club στην Αλεξάνδρας, να κάνω ένα αφιέρωμα στη σάμπα (κάτι που επιθυμούσα κι εγώ πολύ) και να το παρουσιάσουμε στις κλασικές πλέον βραζιλιάνικες Τετάρτες του Folie. «O Samba»λοιπόν, με τη νέα σύσταση του Quartet Brasileiro μου και έναρξη με την αρχή του νέου έτους.
Τέλος, ετοιμάζω κάτι εντελώς διαφορετικό, ένα αφιέρωμα σε μια μεγάλη Ελληνίδα τραγουδίστρια, για το οποίο θα μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω περισσότερα αυτήν την στιγμή, μόνο ότι στόχος είναι να παρουσιαστεί την Άνοιξη του ‘19 στην Τήνο, όπου διαμένω. Είναι μια παρόρμηση να ενώσω τη σημερινή αντίληψη και αισθητική που έχω για τη μουσική με το ξεκίνημα και την εφηβεία, όταν τραγουδούσα με την αδερφή μου και της κιθάρες μας σε γιορτές κι εκδρομές, ένα ευρύτατο και πολύ αγαπημένο ελληνικό ρεπερτόριο. Παράλληλα, είναι η ικανοποίηση των πολυετών εκκλήσεων των φίλων μου, να τραγουδήσω, επιτέλους, ελληνικά!