Δισκογραφια
12 sketches
Maria Markesini
Κυκλοφορία: 1 Νοεμβρίου2007
Δισκογραφια
12 sketches – Maria Markesini
Κυκλοφορία: 1 Νοεμβρίου2007
Η ζεστή φωνή της σε ιντριγκάρει…: μια υπέροχη χροιά, με ένα φυσικό γύρισμα. Ένα υπέροχο άλμπουμ από μία τραγουδίστρια που μπορεί να ερμηνεύσει τραγούδια από ένα ευρύ ρεπερτόριο. Έχει την ικανότητα να συνδέει κομμάτια που εκ πρώτης όψεως είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Το τραγούδι « Man gave names to the animals» του Μπόμπ Ντίλαν, φυσικά και δεν έχει τίποτα κοινό με το κλασσικό γαλλικό τραγούδι «C’est si bon». Παρομοίως και το κλασσικό «Μοοd for love» των Moody’ s jazz δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό «Να βρώ εκείνον». Πάντως φαίνεται ότι, παρότι τα τραγούδια έχουν γραφτεί για τη συγκεκριμένη παραγωγή, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή.
Η ζεστή φωνή της σε ιντριγκάρει…: μια υπέροχη χροιά, με ένα φυσικό γύρισμα. Ένα υπέροχο άλμπουμ από μία τραγουδίστρια που μπορεί να ερμηνεύσει τραγούδια από ένα ευρύ ρεπερτόριο. Έχει την ικανότητα να συνδέει κομμάτια που εκ πρώτης όψεως είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Το τραγούδι « Man gave names to the animals» του Μπόμπ Ντίλαν, φυσικά και δεν έχει τίποτα κοινό με το κλασσικό γαλλικό τραγούδι «C’est si bon». Παρομοίως και το κλασσικό «Μοοd for love» των Moody’ s jazz δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό «Να βρώ εκείνον». Πάντως φαίνεται ότι, παρότι τα τραγούδια έχουν γραφτεί για τη συγκεκριμένη παραγωγή, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή.
Κριτικές
Η Μαρία Μαρκεσίνη σε κερδίζει με την πρώτη ματιά και σε αιχμαλωτίζει στην κυριολεξία με το πρώτο άκουσμα. Είναι φανερό πως, όταν οι χάριτες έσκυψαν πάνω στην κούνια της, σαν καλές νότες, της δώρισαν απλόχερα ταλέντο, ομορφιά και αρετή. Με το τελευταίο, εννοώ την απλότητα, την εργατικότητα και το την ευγένεια που την διακρίνουν.
Το “12 Sketches, The Mimis Plessas Songbook”[Polytropon / Artway – Τεχνότροπον, 2007] είναι ένα άλμπουμ που τιμά στον απόλυτο βαθμό τον έλληνα συνθέτη, αφού πρόκειται για το έργο εκείνο, το οποίον απουσίαζε έως σήμερα, τουλάχιστον, από τη δισκογραφία του. Έργο που έρχονται, εν τέλει, να προσφέρουν κάποιοι «ξένοι» μουσικοί και όχι κάποιοι απίθανοι συμπατριώτες μας, οι οποίοι καταλαβαίνουν μόνον από μπουζούκια…όπως θα ‘λεγε και η Βλαχοπούλου. (Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το όργανο, όσο, κυρίως, με την απαξιωτική του χρήση στην…καταναλωτική διασκέδαση). Είναι χαρακτηριστικό πως στο «ολλανδικό» άλμπουμ, ακόμη κι εκεί όπου κρίνεται απαραίτητη η παρουσία ενός… σκαφάτου, ανατολίτικου εγχόρδου, προτιμάται το σάζι και όχι το μπουζούκι. Μιλάμε για τέτοιο φτύσιμο. Έξοχα…
